Mehmet Zahit Rh. A. Ankara’ya geldiğinde bende kalırdı. Bir gün beni aradı; “Ankara’ya geliyorum sende kalacağım” dedi. Ben de şöyle düşündüm; “Şimdi Mehmet Efendi Rh. A. doğru bana geliyor. Kimsenin haberi olmaz. Yanında birkaç kişi olsa, bir iki kişi de haber alıp gelse en fazla 9-10 kişi olur. Bir kuzu kestirip yemek yaptırayım bu onlara yeter.” Düşündüğüm gibi de yaptım. Tahmin ettiğim gibi birkaç kişiyle geldi. Bu salona aldım. Hoşbeşten sonra sofrayı kurdum. Yemeği getirdim. Bu arada kapı çaldı. Birileri “Hocamız buradaymış, gelebilir miyiz?” dediler. “Buyrun!” dedim. Onlara da yemek getirdim. Ardından sürekli kapı çalmaya başladı. Ben de içeri alıyordum. Onlara da yemek getiriyordum. Bu durum saatlerce sürdü. Sürekli içeri misafir alıyordum. Gelenlere sürekli yemek çıkarıyordum. Bir ara aklıma geldi ki “sürekli içeri insan alıyorum, acaba kaç kişi oldular?” Salondakileri saymayı uygun görmedim. “Ayakkabıları sayayım” dedim. Ayakkabıları saydım. Bize dedi ki: “Bu salona kaç kişi sığar?” şöyle baktık; “25-30 kişi, çok çok sıkışırlarsa 50 kişi dedik.” Dedi ki; “250 çift ayakkabı saydım, daha da çok vardı saymayı bıraktım. Gelen herkes yemek yiyip karınlarını doyurdular. Biz o yemeği daha sonra hem günlerce yedik hem de komşulara dağıttık.”

Bizim bir hemşehrimiz var, o anlattı. "Bir gece rüyamda, Kâbe-i Müşerrefe'nin etrafını su doldurmuş, yüzerek tavaf ettim." dedi. Rüyasında Kâbe'yi yüzerek tavaf etmiş. Ertesi gün gelmiş Kâbe-i Müşerrefe'ye. Bir yağmur, bir sağnak, bir sel... Kâbe'nin etrafı sel suları ile dolmuş. O da rüyayı hatırladı, rüyada yüzerek tavaf etti, yüzmeyi de çok iyi biliyor. Atlamış suya, size bize nasip olmayan bir şekille yüzerek tavaf etmiş. Yani yakın zamanda bile, demek ki su gelip Kâbe'yi dolduruyordu.